حاشیه سود خالص چیست؟
نسبت های سودآوری
نسبت های سودآوری دسته ای از معیارهای مالی است که برای ارزیابی توانایی کسب و کار در تولید درآمد نسبت به درآمد ، هزینه های عملیاتی ، دارایی های ترازنامه یا حقوق صاحبان سهام در طول زمان ، با استفاده از داده های یک زمان خاص استفاده می شود.
غذاهای کلیدی
- نسبت های سودآوری معیارهایی هستند که توانایی یک شرکت را در ایجاد درآمد نسبت به درآمد ، هزینه های عملیاتی ، دارایی های ترازنامه یا حقوق صاحبان سهام ارزیابی می کنند.
- نسبت های سودآوری نشان می دهد که شرکت با چه کارآیی برای سهامداران سود و ارزش ایجاد می کند.
- نتایج با نسبت بالاتر اغلب مطلوب تر هستند ، اما نسبت ها با مقایسه نتایج شرکت های مشابه ، عملکرد تاریخی خود شرکت یا میانگین صنعت ، اطلاعات بسیار بیشتری را ارائه می دهند.
ارزش نسبت سودآوری
نسبت سودآوری به شما چه می گوید؟
برای اکثر نسبت های سودآوری ، داشتن مقادیر بالاتر نسبت به نسبت رقبا یا حاشیه سود خالص چیست؟ نسبت به نسبت مشابه دوره قبل نشان دهنده عملکرد خوب شرکت است. نسبت های سودآوری در مقایسه با شرکت های مشابه ، سابقه خود شرکت یا نسبت های متوسط برای صنعت شرکت بسیار مفید است.
به عنوان مثال ، حاشیه سود ناخالص یکی از پرکاربردترین نسبت های حاشیه سود خالص چیست؟ سودآوری یا حاشیه است. سود ناخالص تفاوت بین درآمد و هزینه های تولید به نام هزینه کالاهای فروخته شده (COGS) است. بعضی از صنایع در فعالیت های خود فصلی را تجربه می کنند ، مانند صنعت خرده فروشی. خرده فروشان معمولاً در فصل تعطیلات پایان سال درآمد و درآمد قابل توجهی بیشتری تجربه می کنند.
بنابراین ، مقایسه حاشیه سود ناخالص سه حاشیه سود خالص چیست؟ ماهه چهارم خرده فروش با حاشیه سود ناخالص سه ماهه اول مفید نخواهد بود زیرا آنها به طور مستقیم قابل مقایسه نیستند. مقایسه حاشیه سود سه ماهه چهارم یک خرده فروش با حاشیه سود سه ماهه چهارم آن نسبت به سال قبل بسیار آموزنده تر خواهد بود.
نمونه ای از نحوه استفاده از نسبت های سودآوری
نسبت های سودآوری یکی از مشهورترین معیارهای مورد استفاده در تحلیل مالی است و به طور کلی در دو دسته نسبت حاشیه و نسبت بازده قرار می گیرند. نسبت های حاشیه ، از چندین زاویه مختلف ، توانایی شرکت در تبدیل فروش به سود را درک می کند.
نسبت بازده چندین روش مختلف برای بررسی میزان بازدهی یک شرکت برای سهامداران خود ارائه می دهد. برخی از نمونه های نسبت سودآوری عبارتند از: حاشیه سود ، بازده دارایی (ROA) و بازده حقوق صاحبان سهام (ROE).
حاشیه سود
برای اندازه گیری سودآوری شرکت در سطوح مختلف هزینه از جمله حاشیه ناخالص ، حاشیه عملیاتی ، حاشیه پیش مالیات و سود خالص از حاشیه سودهای مختلفی استفاده می شود. با در نظر گرفتن لایه های هزینه های اضافی مانند هزینه کالاهای فروخته شده (COGS) ، هزینه های عملیاتی و مالیات ، این حاشیه کاهش می یابد.
حاشیه ناخالص میزان تولید یک شرکت بعد از محاسبه COGS را اندازه گیری می کند. حاشیه عملیاتی درصد فروش پس از پوشش COGS و هزینه های عملیاتی است. حاشیه پیش مالیات سودآوری شرکت را حاشیه سود خالص چیست؟ پس از محاسبه بیشتر هزینه های غیر عملیاتی نشان می دهد. حاشیه سود خالص توانایی شرکت در تولید درآمد بعد از همه هزینه ها و مالیات است.
بازگشت دارایی
سودآوری نسبت به هزینه ها و هزینه ها ارزیابی می شود و در مقایسه با دارایی ها تجزیه و تحلیل می شود تا ببیند یک شرکت در استفاده از دارایی ها برای تولید و سودآوری موثر است. استفاده از اصطلاح "بازده" در نسبت ROA به طور معمول به سود خالص یا درآمد خالص اشاره دارد - ارزش درآمد حاصل از فروش پس از تمام هزینه ها ، هزینه ها و مالیات ها. ROA درآمد خالص تقسیم بر کل دارایی ها است.
هر چقدر یک شرکت دارایی بیشتری جمع کرده باشد ، فروش و سود بالقوه شرکت بیشتری می تواند کسب کند. از آنجا که مقیاس اقتصادی به کاهش هزینه ها و بهبود حاشیه کمک می کند ، بازده ممکن است با سرعتی بالاتر از دارایی رشد کند و در نهایت ROA افزایش یابد.
بازده حقوق صاحبان سهام
ROE یک نسبت کلیدی برای سهامداران است ، زیرا توانایی یک شرکت را برای بازده سرمایه گذاری های سهام خود اندازه گیری می کند. ROE درآمد خالص تقسیم بر ارزش سهام سهامداران است. ROE ممکن است بدون سرمایه گذاری اضافی در سهام افزایش یابد ، زیرا این نسبت به دلیل درآمد خالص بالاتر به دلیل پایه دارایی بزرگتر که با بدهی تأمین می شود ، می تواند افزایش یابد.
